…………
Ve ölüm kokuyor şimdi bütün çiçekler
Korkuyla sulanmışlar gibiler
Ve suskunluğa hapsolmuşlarcasına boyunları eğik
Kanatları kırılmış kuş misali uçmaya hasretler
Her gün den daha farklı olan bu günde
Bu günde gene her gün gibi bulutlu bir hava vardı gökyüzünde
Nefretini toplamış ve kusmaya hazır bir biçimde
Bakıyordu hayat gözlerimin taa içine bakarak
Şimşekler çakıyordu tıpkı bir kurşun gibi, yorgun beynimde
Korku sarılıyordu ve usulca işliyordu bedenime
Hapsoluyordum tek başıma odamda bir yalnızlığa
Korkuyordum oysa karanlıkta
Odamdayım şimdi tek başıma
Yalnızlıktan kaçarcasına sarılıyorum yatak ve torganıma
Bir daha hiç uyanmamak üzere kapatıyorum gözlerimi hayata
Suskunluk ve çaresizliğimin içinde bir çığlık oluyorum ve her ne kadar korkup kaçsam da bir sonraki güne daha erken uyanıyordu….
Yorum bırakın