Dolandım bütün gün sokaklarda
Bedenim şimdi bir çay parkında
Ruhum benden uzakta olsada
Düşünüyorum seni, bir çay parkında
Bu günde her gün gibi aynı(yım)
Gene, hep oturduğum o masadayım
Her gün bir başkasıyla oturduğum…
İnsanlar varken bile yanımda
Kendimi yalnız hissetmekteyim o masada
Doğru, gene biri var yanımda
Ama konuşmuyorum ben onunla
Konuşmak istiyorum aslında onunla
Haykırmak ona; yalnızlığımı, düşünümü, düşkünlüğümü…
Tek bir fark var bugün
Bugün’ü her günden ayıran
Bu günü her günden daha da kutsallaştıran
Dünlerden bu günü ayıran
Sen varsın çünkü; Düşünüyorum seni, bir çay parkında…
Umut Özgür
Kültür, Sanat, Edebiyat Blogu 