Bir ihanetçesine dalmaktayım uykulara
Kapanmış gözleri gönlümün
Hiç ait olmamışçasına bu kente
Gidiyorum, Bırakarak arkamda kendimin bir parçasını
Ya dökülüyor gözlerimden, gizlice
Yol oluyor ruhum, kaldırımcasına
Bir ben gidiyorum, bir ben kalıyorum
Bütün gidişlerin gölgesinde, Sessizce
Çığlık oluyor suskunluğum
Dönmek. Tekrardan tekrardan o kente
Değermi buna tekrardan bilmiyorum
Bırakın beni çünkü ben gidiyorum
Savrulurken saçlarım rüzgarda
Bir inilti duydum ondan sonra
Konuşuyordu rüzgar, bişey diyordu…
-Ya gitme bu kentten
– Ya beni de al yanına giderken
Susuyorum, yıkılıyorum, kayboluyorum ve GİDİYORURUM…
Umut ÖZGÜR
Kültür, Sanat, Edebiyat Blogu 